Son Düşüş

Hatırlar mısın? Bir zamanlar, işgal edilmiş bir belde kadar hasrettik özgürlüğe. Soluklarımıza gri toz bulutları karışıyor, ciğerlerimiz acıyla sızlıyordu. İsimsiz bir kabrin orta yerine düşüyorduk. Zeytin ağaçlarının gölgesinde yeniden yeşerdi umutlarımız. Asırlardır kalbimizde taşıdığımız kutsal anahtar, vuslatın kapılarını açtı. Yaşamak girdi şehrimizin caddelerine. Bekleyiş sona erdi. Sürgünümüz bitti. Bugüne dek zaferin izlerini nakış nakış işledik kanlı kufiyyemize. Artık ayağa kalkma vakti. Bak, müjde haykırıyor gökler. Taş sokaklarda bin tekbir yankılanıyor. Evlatlarımız esaretten uzak. Hurma dalları, dikenli tellere takılmıyor. Aramızda göğe uzanan duvarlar yok. Gözlerindeki ayetleri okuyorum; her biri âşikar. Sis dağılıyor. Gökyüzündeki yangın sönmüş. Güneşi görüyorum artık, ey ruhum. Yıllardır avuçlarımızda biriken duaların kabul olunuşuna şahit oluyor yeryüzü. Direnişimizin hediyesi bu; bir halkın sabrının, teslimiyetinin ve inancının... Küllerimizden doğma zamanı. Sarıl haydi zırhına. Yaralarımız iyileşsin. Sevdiklerimizin ellerine uzanıp dirilelim. Issız sokaklarımız can bulsun. Yıkılan hayallerimiz yeniden inşa olsun. Haritalar çizilsin, sınırlar silinsin beldemizden... Bir rüyanın sukûnetinde kavuşalım. Son düşüşümüz olsun bu. Ardımızdan fısıldasın melekler: "Sessizce yazdığın şerefli hikaye, sonsuzluğa erişti." Bu kitap umudun, inancın ve direnişin hikâyesidir.