Koza ve İstiridye - Fıtrat Okulu

Koza bir temsildir. Temsil ettiği hakikat ise çocuklarımızın arzu ettiğimiz değil normatif (olması gereken), fıtri bir öğrenme sürecinden geçmesidir. Nasıl ki anne kelebek yumurtasını uygun bitkiye bırakıyorsa aileler de çocuklarını her anlamda güvenebilecekleri bir mekâna emanet ederler. Çocuk yumurtasından çıkınca yani ilk mekânından ayrılınca dönüşüm başlar. Bu mekân ömrün ekseriyeti itibariyle sırasıyla ev, okul ve çevredir. Bu mekânın kıymeti çocuğuna kattığı kıymet kadardır. Çocuk bu mekânda beslenir, mekândan beslenir. Çocuk bu mekânda yeterince beslendiğinde artık kendi öğrenme ve gelişme alanını inşa etmeye başlar. Bu mekânın ham maddesi çocuğun kültürel birikimidir. Ne kadar doğru beslenirse mekânı da hem müsbet gelişmeye müsait hem de dışarıdan gelecek saldırılara karşı mukavemetli olacaktır. İstiridye ise o da bir temsildir. Temsil ettiği hakikat ise çocuklarımızın en değerli varlığı olan zaman ve kabiliyetlerinin en kıymetsiz şeylere harcanmasını anlatır. İstiridye içine giren kum tanesi var olan okul sistemidir. İstiridye ise çocuğun mekânı ve kendisidir. Bu mekâna yani çocuğun dünyasına okul adında bir kum tanesi girmektedir. Çocuktan bu kum tanesine kendisini savunmak (sözde ekonomik hürriyet, konfor, geçim rahatlığı, kişisel kariyer) amacıyla en değerli varlıklarını vermesi istenir. Çocuk bu varlıklarını vermek zorundadır. Çünkü ona ve ailesine bu dayatılmış ve öğretilmiştir. Aksi yönde düşünülmesi dahi beklenemez. Peki, gün sonunda ne olur? Bir avcı istiridyeyi açar ve içindeki sedef sarılı inciyi alır. Tüketilmek üzere bir kadının vücudunda işlenir. Çocuğun tüm emeği birilerinin şahsi ideolojilerine, menfaat hesaplarına ve siyasi hedeflerine kurban edilir. Çocuk ve ailesi ise bir memuriyet ya da görece zenginlik ile tatmin edilir. Koza ve İstiridye gelenek ile modernin savaşı değil her çocuğun önünde açılan iki yoldur. Bu iki yoldan Koza olanı aramanın, bulup onda tekâmül etmenin mücadelesini vermektir.