Kitap Sevgisi Yazma Aşkı

Kitap muhteşem bir nesne, okumak harika bir olay. Beyaz bir sayfa var karşında, sanki beyaz bir sahne. Kelimeler birer oyuncu. Bakmayın siz hareketsiz durduklarına. Okumanın düğmesine dokununca film makinesi başlar çalışmaya, gözlerden zihne atlayan kelimeler, muhayyilede kostümlerini giyinmişler ve hayat sahnesine çıkmışlardır ve bizzat olayın içine katılarak gerçek bir macerayı yaşamaya başlamışlardır. Okuyan adam bir başka âlemdir yani. Dıştan bakanı o duruş aldatıyor. Öyle sakin ve sessiz durup önündeki sayfaya baktığını zannettiğiniz bu adam acaba sevgiliye bir adım sonra kavuşacağını bilmenin heyecanını mı yaşamakta, yoksa bir ayrılık acısıyla mı sarsılmaktadır kim bilir? Bir savaşın ortasında çarpışan bir cengâver mi, yoksa bütün hile ve desiseleri bilip de elinden bir şey gelmeyen bir komutan mıdır? Mehtabın altında mest olarak şarkı mı dinlemektedir sahilde, ya da bir ziyafet sofrasında lokmaları mı götürmekte? Yoksa ulu bir mabette can damarından yakın hissettiği Mabuduna vecd içinde gönlünü kaptırmış, feyzin coşkusunda müstağrak batıp çıkmakta mıdır? Her şey olabilir. Göz, bir sayfanın her satırının bir başında bir sonunda gürül gürül akan nehirlerin serin sularına batıp çıkarken, aslında muhayyile makinesiâlemleri dolaşmaktadır. Ne ses var şöyle bakarsan, ne görüntü. Her şey insanın derununda başlayıp bitmekte. Bir tatlı huzur, bir muazzam keyif, oturduğun yerde bir devr-i âlem. Kitap muazzam bir serüven. Yeryüzünün en harika varlığıdır o. Keremli ve bereketli bir dost, kıskanılacak bir sevgili, edinmek için yeri geldiğinde aç ve susuz bırakan, ayakkabı ve elbise sattıran, insana izzet ve itibar kazandıran asil varlık. Onunla tırmanılır yaşamın basamaklarına.Karanlığımıza meşale, kollarımıza altın bilezik, sanatımıza sırdaş, kalbimize sevgili, aklımıza marifet, ruhumuza irfandır o.Varlığı mutluluk verir, yokluğu acı ve ıstırap. Onunla anlam kazanır hayat. Onunla yaşar insan gömülse de mezara. Onunla yükselir uygarlıklara.