Kaç Gibi Özlersin; Gidebileceğim En Uzak Yer Kalbinin En Issız Köşesiydi...

Yazdıkça sevdim. Sonra dönüp tekrar okudum, adına AŞK dedim. Kırılgan bir baharın yazını aradığı gecelerde başladım seni yazmaya. Önce birkaç dörtlük satırlar, ardından doldu sayfalar. Her sayfada bir ilmek aşk, her sayfada senden sonra unutulmaya yüz tutmuş çocukluğum, hatıralarım ve sen; birbiri ardına sıralandı mazi. Seni dokudu kalemim. Özlerken yazdım, yazarken özledim bir nevi. Özledikçe yandım ve yine yazdım. Sonra saman kâğıdı bir zarfın içinde biriktirdim yangınlarımı. Ne zaman özlesem, bir sayfa daha sen ekledim. Yazdıkça sevdim. Sonra dönüp tekrar okudum, adına AŞK dedim. Bu kitap sana... Yüreği burkulan, canı yanan, yarıda kalan sana... Dile getirilmeyen yarım kalmışlıklara...