Güz Rüzgarları

MELEKLERİN KISKANDIĞI KİM DERSENİZ CANIM ANNEM Güller gibi kokar teni, doymam öpsem gözlerini Yine duysam sözlerini, kim derseniz canım annem. Ah! Yeniden tutabilsem, bırakmam ben ellerini Meleklerin kıskandığı, kim derseniz canım annem. Esirgemez şefkatini, içsem doymam sevgisini Çok severim kendisini, kim derseniz canım annem. Her gün büyür hasretimiz, çok özlerim kendisini Işıklar saçsın Rabbimiz, kim derseniz canım annem. Beni kollar, beni korur, zavallım hep mahzun durur Neylersin ki akıbet bu, bir zalim rüzgâr savurur. Kollarımda değil aman, kara topraklarda uyur Işıklar saçsın Rabbimiz, kim derseniz canım annem. Çekerim versin derdini, alsaydım tüm kederini Hiç koymazdım hep öperdim, ah! O pamuk ellerini. Gönül nasıl kaderin var, soldurdu hep güllerini O ebedi bir duadır, kim derseniz benim annem. Gökyüzünde o yıldız yok, o gurup yok, o mehtap yok Sümbülün boynu bükülmüş, o bülbül yok, o şebnem yok. Hayat tatsız tuzsuz olmuş, billâhi o eski zevk yok Kalbimde o bir matemdir, kim derseniz benim annem. Baksaydınız gözlerine, sevgi ve merhamet taşar Garip biri, mazlum biri, gönül meler, ona koşar. O nur yüzünü görünce, beş duyum bir olur coşar Işıklar saçsın Rabbimiz, kim derseniz canım annem.